Rys historyczny naszej szkoły
Historia naszej szkoły wiąże się z dziejami edukacji w Łęczycy. Jak pisała w swojej książce p. Krystyna Byzia, jest to tradycja „długa i piękna”.
Już w drugiej połowie XVIII w. istniała w miejscu, gdzie obecnie się znajdujemy, tzw. szkoła podwydziałowa, która w czasach Księstwa Warszawskiego przekształcona została w trzyklasową szkołę wydziałową. W 1862 r. odpowiednia baza lokalowa i sytuacja polityczna pozwoliły na utworzenie Powiatowej Szkoły Pedagogicznej, przygotowującej nauczycieli dla szkół elementarnych. Jednak upadek powstania styczniowego spowodował nasilenie procesu rusyfikacji szkolnictwa. Ponieważ w szkołach elementarnych brakowało nauczycieli, zorganizowano „Kursy dla przygotowania nauczycieli początkowych” prowadzone w języku rosyjskim. Z czasem dały one początek Seminariom Nauczycielskim, jedno z nich powstało także w Łęczycy.
W latach I wojny światowej, borykano się nadal z brakiem kadry pedagogicznej, ponieważ w 1915 r. ewakuowano łęczyckie Seminarium Nauczycielskie do Rosji. Po odzyskaniu niepodległości kształceniem przyszłych nauczycieli szkół powszechnych zajęło się Seminarium Nauczycielskie Męskie. Po zlikwidowaniu tej formy kształcenia, w pozostałym budynku, utworzono Liceum Pedagogiczne.
W czasie II wojny światowej szkolnictwo polskie przestało istnieć. Liceum Pedagogiczne odrodziło się jesienią 1947 r., zajmując siedzibę byłego seminarium. Jedną z nauczycielek Liceum została pani profesor Jadwiga Grodzka, pracując w nim do roku 1969, w którym to ostatni absolwenci opuścili mury likwidowanej szkoły. Zmiana systemu kształcenia nauczycieli, spowodowała wstrzymanie naboru do liceów pedagogicznych.
W roku szk. 1965/1966 zostało powołane do życia Technikum Łączności. Korytarze i sale lekcyjne, przy ówczesnych Alejach 1-go Maja, znów zapełniły się gwarem młodzieży. W następnych latach zaczęło tu funkcjonować także Liceum Zawodowe, Liceum Ekonomiczne oraz Technikum Elektryczne i Elektroniczne. W roku 1990 szkoła przyjęła nazwę Zespół Szkół Zawodowych nr 2. W skład Zespołu wchodziły technika, licea (ekonomiczne i profilowane) oraz zasadnicza szkoła zawodowa. Najstarsza szkoła – Technikum Łączności – kształciła uczniów przez 40 lat. Wśród grona pedagogicznego znalazło się w nim wielu absolwentów, którzy wracali do swojej starej szkoły, ale już jako nauczyciele.
Rok 2005 przyniósł kolejna zmianę. Uczniowie, rodzice, nauczyciele i pracownicy Zespołu Szkół Zawodowych nr 2 wybrali na patrona szkoły Jadwigę Grodzką. Odbyła się też uroczystość wręczenia sztandaru, który towarzyszy nam na wszystkich uroczystościach mających miejsce w Zespole Szkół im. Jadwigi Grodzkiej.
„Szkoła w alejkach”, „Łączność”, „Grodzka” – to szkoła mieszcząca się w tym samym miejscu. Przez lata zmieniała się nazwa, profil kształcenia, ale mamy wspólną historię, którą warto znać. Obecnie Zespół Szkół im. Jadwigi Grodzkiej to nowoczesna szkoła kontynuująca swoją długą tradycję, a obecni uczniowie i nauczyciele dopisują jej ciąg dalszy.
Bibliografia
Wydawnictwa zwarte
- Byzia Krystyna, 30 lat Technikum Łączności w Łęczycy, Łęczyca 1995.
- Łęczyca. Monografia miasta do 1990 roku, pod redakcją Ryszarda Rosina, Łęczyca 2001, ISBN 83-907894-1-8
- Łosińska Alicja, Niewiadomski Karol, Pisarkiewicz Mirosław, Łęczyca zapomniana. Pocztówki, fotografie i ryciny, Łęczyca 1995, ISBN 83-904172-3-5
Dokument elektroniczny