Jadwiga Grodzka urodziła się dnia 21 września 1905 r. w Łęczycy. Jej rodzicami byli Konstanty i Jadwiga z Cybulskich Cuevas. Ojciec, Hiszpan z pochodzenia, ukończył Uniwersytet Rosyjski. Rodzice prowadzili należący do nich Hotel Polski w Łęczycy.

Jadwiga nie uczęszczała do szkoły ludowej, ale była przygotowywana do klasy gimnazjalnej przez polskich nauczycieli w domu. W 1923 r. uzyskała świadectwo dojrzałości w Gimnazjum Żeńskim Magistratu Miasta Łęczycy. Była typową humanistką, o czym świadczą oceny na świadectwie: z religii i języka polskiego – celująco z języka francuskiego – dobrze, ale ze wszystkich przedmiotów ścisłych – dostatecznie. W tym samym roku rozpoczęła studia na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w zakresie polonistyki, romanistyki i historii sztuki. W celu pogłębienia znajomości języka francuskiego i literatury francuskiej, została skierowana przez Uniwersytet Jagielloński na studia uzupełniające na Uniwersytet w Dijon we Francji. Po złożeniu egzaminów i otrzymania dyplomu uprawniającego do nauczania w szkołach średnich języka francuskiego i literatury francuskiej Jadwiga Grodzka wróciła do kraju. Ukończyła studia na Uniwersytecie Jagiellońskim, ale z przyczyn bliżej nieznanych nie uzyskała dyplomu magistra. Zdała natomiast egzaminy nauczycielskie uprawniające do nauczania w szkołach średnich języka polskiego i literatury polskiej.

W szkolnych mundurkach. Od lewej: Jadzia, Irenka, Wandzia, Janeczka	Jadwiga Cuevas na początku studiów na Uniwersytecie Jagielońskim w Krakowie, 1923r.

Pracę zawodową jako nauczycielka języka polskiego rozpoczęła w 1930 r. w Gimnazjum Koedukacyjnym im. Adama Mickiewicza w Łęczycy. Na skutek reorganizacji szkolnictwa przeniosła się w 1934 r. do Gimnazjum Humanistycznego im. Stanisława Staszica w Zgierzu. W okresie drugiej wojny światowej, w latach 1940 – 1945 pracowała w restauracji Hotelu Polskiego w Łęczycy u Lamkego, Niemca z Łotwy. Następnie została wysiedlona z mieszkania, ale nie z własnego domu i dlatego m.in. ocalało bogate archiwum rodzinne. W latach 1945 – 1952 uczyła języka polskiego w Państwowym Gimnazjum i Liceum w Łęczycy. W 1949 r. studiowała na Uniwersytecie Łódzkim, uzupełniając swoje wykształcenie w zakresie historii sztuki. W 1950 r. Rada Wydziału Filozoficznego, na podstawie egzaminów nauczycielskich sprzed dwudziestu lat oraz załączonych publikacji naukowych, nadała Jadwidze Grodzkiej tytuł magistra polonistyki. W latach 1952 – 1966 uczyła języka polskiego w Liceum Pedagogicznym w Łęczycy. W latach 1966 – 1973 była nauczycielką języka francuskiego w Technikum Łączności w Łęczycy. Po czterdziestu trzech latach pracy pedagogicznej przeszła na emeryturę.

Jadwiga Grodzka z synami	Wychowawczyni z uczennicami liceum pedagogicznego

Jadwiga Grodzka poza pracą pedagogiczną zaangażowała się w działalność związaną z ocaleniem od zapomnienia folkloru Ziemi Łęczyckiej. Spisywała opowieści ludowe, legendy związane z regionem. Opublikowała kilka pozycji na temat Łęczycy i jej okolicy. Najcenniejszą wśród nich są Legendy łęczyckie. Zbierała pamiątki i wytwory kultury ludowej w celu upublicznienia ich w muzeum. Promowała działalność artystów z okolicznych wsi. To właśnie dzięki staraniom Jadwigi Grodzkiej odbudowano Zamek Kazimierzowski. Była pierwszym kustoszem muzeum na zamku w Łęczycy. Uczestniczyła w życiu społecznym Łęczycy, przez dwie kadencje zasiadała w Miejskiej Radzie Narodowej. Należała do współzałożycieli łęczyckiego oddziału Towarzystwa Naukowego Płockiego, istniejącego do dziś. Za pracę na rzecz społeczności swojej „małej ojczyzny” była odznaczona m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi.

Jadwiga Grodzka na schodach tzw „Domu Nowego” lata 50. XX w.	Jadwiga Grodzka początek lat 50. XX w.

Jadwiga Grodzka – zdjęcie do dokumentów	Uroczystość nadania szkole imienia

Jadwiga Grodzka zmarła dnia 18 listopada 1990 r. Pochowano Ją na miejscowym cmentarzu w rodzinnym grobowcu. Zasłużona Łęczycanka została upamiętniona tablicą umieszczoną na murach zamku. Jedna z ulic w centrum miasta nosi Jej nazwisko. W 2005 szkoła przy Alejach Jana Pawła II, w której pracowała, obecnie Zespół Szkół im. Jadwigi Grodzkiej, otrzymała imię tej wybitnej nauczycielki i regionalistki.

W 2013 roku została wydana książka syna Jadwigi Grodzkiej, Zbigniewa Grodzkiego Wspomnienia o mojej Matce Jadwidze Grodzkiej 1905 – 1990. Publikacja, wzbogacona licznymi fotografiami i wspomnieniami osób znających Jadwigę Grodzką, ukazała się dzięki wsparciu muzeum w Łęczycy i środowiska szkoły noszącej Jej imię. Potrzeba dodrukowania drugiego wydania w 2014, uzupełnionego przez autora, świadczy o ogromnym zainteresowaniu postacią Jadwigi Grodzkiej.